1 หน้าวันนี้ ฉันใช้เวลา 2 ชั่วโมง ลงไปแล้ว... รออาจารย์มาแก้... ลบใหม่...
ขั้นแรกลงแป้งผสมรองพื้น น้องที่กำลังทำผมกับหุ่นหัวอยู่ข้างๆ บอกว่า เนียนดีแล้ว ก็ปัดแก้มได้ ...ยังจำแปรงไม่ค่อยจะได้เลยว่าอันไหนใช้กับอะไร เยอะจัด... ปัดแก้มเสร็จแล้วก็ลงรองพื้นที่ตา เตรียมลงอายแชโดว์ ขั้นนี้ยากมาก ลงแล้วลบ ลงแล้วลบอยู่เป็นชาติ แถมไม่ได้ความอีก อาจารย์มาแก้ให้โดยง่าย "ก็เปลี่ยนแปรงซิจ๊ะ..." นั่นสินะ แกก็มีแปรงตั้งเยอะ...
วาดคิ้ว ดัดขนตา การดัดขนตาให้งอนงามนั้น ต้องทิ่มที่ดัดขนตาเข้าไปในเบ้าตาให้มากที่สุด หนีบ หนีบ หนีบ 3 จังหวะ ขนตาก็จะงอนงามเด้ง ฉันแอบติดใจการดัดขนตามาก คนดูออกกันทั้งบาง แม้ว่าจะถูกนินทาว่าร้ายซึ่งหน้าเรื่องขนตามีน้อยเกินไป สั้น ไม่งอนและไม่งาม บลา บลา บลา ฯลฯ ก็ตาม...
น้องกาญจน์มาถึงเกือบเที่ยง มานั่งดูฉันแต่งหน้าแล้วลงความเห็นว่า -พี่เหมือนกับหนูอย่างนึง คือ "ไม่แต่งจะสวยกว่า (มั้ย?)"- น้องเอ๊ย..พี่ถลำเข้ามาไกลเกินกว่าจะถอยกลับแล้ว อย่างน้อยก็จนกว่าโลชั่นเช็ดเครื่องสำอางขวดนี้จะหมดนั่นแหละ
พอลงปากเรียบร้อย ทุกคนก็มีความเห็นพ้องกันว่า สีที่หล่อนเลือกใช้กับใบหน้าตั้งแต่ตา แก้ม และปากนั้น -น่า-กลัว-มาก- พออาจารย์เห็นตั้งท่าจะเลิก เลยมาแก้สีตาให้เป็นสีส้มๆ ข้างนึง เพื่อความอ่อนโยนของใบหน้า อาจารย์ใช้บลัชออนแทนอายแชโดว์ โดยให้เหตุผลว่า สีแบบไหนก็เหมือนกัน เค้าแค่อัดลงคนละกล่องเท่านั้นแหละ...
ฉันทำท่าจะออกไปเลย ด้วยอายแชโดว์ข้างละสี อาจารย์ขยับมาห้ามไว้ ฉันเลยลบหน้าออกทั้งหมด
สิ่งที่เรียนรู้วันนี้เหรอ...เพื่อนนั้นหาง่าย...ในโรงเรียนเสริมสวยอ่ะนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น