ในที่สุดก็กลับไปเรียนอีก...อย่างหวั่นใจ... แต่ก็ไม่มีอะไร รู้สึกคุ้นเคยดี อาจารย์ก็ไม่ดุว่าอะไร นี่ละอารมณ์ที่ว่าเหมือนชุมชนจริงๆ
วันนี้ฝึกตาเข้มข้นขึ้น ก็ลงตาสีฟ้า่อ่อนเหมือนเดิม อาจารย์ลงให้ครึ่งนึง เราลงอีกข้าง อาจารย์ปัดแค่ 2-3 ที ก็บังเกิดความดี ความงาม ความจริงบนเปลือกตาบวมๆ แล้ว ฉันปัดเป็นสิบ...
พอแต่งหน้าเสร็จก็เรียนเรื่องรองพื้นกัน พอดีมีสาวๆ มานั่งเล่นแถวนั้น อาจารย์เลยชวนมาให้เป็นหุ่นทดลอง เชื่อไหมว่า ฉันสั่นเลยนะ ที่จะได้แต่งหน้าให้คนอื่นเป็นครั้งแรก
นางแบบของฉันผิวสีน้ำผึ้งสวยงามดี ตาโต ขนตายาว เราใช้ cleansing lotion เช็ดหน้า ลงครีมกันแดด ลงแป้งผสมรองพื้น อัดหนักไปนิด อาจารย์บอกให้ใช้แปรง ไม่ให้ใช้พัฟ ปรากฏว่าครีมกันแดดยังไม่แห้งดี หน้าเลยด่าง ก็เลยให้อาจารย์ช่วย ด้วยการปัดด้วยแป้ง แล้วใช้บลัชออนสีน้ำตาลดึงทั่วใบหน้า จากนั้นใช้แปรงเล็กปัดปิดตามร่องแนวเช่น ปาก จมูก
แล้วก็ถึงงานใหญ่ ลงสีตา เราเลือกสีส้มเป็นฐาน จากนั้นลองลงทองแจ่มๆ ด้านบน ออกมาก็งดงามดี แต่นางแบบไม่ชอบ จากนั้นเขียนคิ้ว ยากมาก เขียนเสียไปแล้ว อาจารย์แก้ตั้งนาน แล้วก็ลงปาก ปัดแก้มสีชมพูเพิ่ม
พอเสร็จแล้วนางแบบขอลบ อาจารย์ก็เลยบอกว่าไหนๆ ก็ไหนๆ ก่อนลบขอลองลงสีขาวให้ดู ก็ลงทับสีทองไป ปรากฏว่าลุคเปลี่ยนจากงานราตรีมาเป็นสาวหวานทันที นางแบบเปลี่ยนใจเลย (เดินหนีไปเลย)
พอแต่งเสร็จหนึ่งหน้า (ด้วยฝีมือตัวเองไม่ถึงครึ่ง) ก็เริ่มเห็นภาพตัวเองเป็นเมคอัพอาร์ติสต์ ยืนแต่งหน้าอย่างโปร ตามงานการกุศลต่างๆ เช่น ลอยกระทง สงกรานต์ ฯลฯ ที่เป็นงานการกุศลก้เพราะเขาจะได้ไม่กล้าด่าถ้าแต่งไม่สวย คิดไปนั่น...
มีเรื่องเล่าแถม วันเสาร์ฉันไปขึ้นรถไฟฟ้าที่จตุจักร ตรงข้างถนนก็จะมีเด็กประมาณประถม เล่นกีต้าร์ขอตังค์อยู่ มีนศ.ถือกระป๋องขอบริจาคไปทำค่าย และอื่นๆ...
ฉันเห็นเด็กน้อยตะโกนใส่คนที่ผ่านไป "...พี่อย่าเอาตังค์ให้เค้า พวกนี้ไม่ได้เอาตังค์ไปสร้างโรงเรียน เค้าเอาไปเล่นเกม เมื่องานเค้าก็มาเอาตังค์ผมไป 200..." word by word ขอบอก...
คือเด็กน้อยหาว่าพวกนศ.ที่มายืนนั่นเอาตังค์ไป...และเป็นพวกหลอกลวงนั่นแหละ นศ.ก็ทำหน้าตื่นๆ มีวัยรุ่นผ่านมายืนซุบซิบกันอยู่
โดยความเห็นฉันว่า ไม่ควรให้ตังค์ทั้งคู่ เด็กนั่นก็ไม่ควรมานั่งเล่นกีต้าร์หาเงิน นศ.ก็ไม่ควรมายืนเรี่ยไรแบบนี้...แม้กระทั่งการขอตังค์ข้างถนนก็ยังซ้บซ้อนเนอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น